Wat je als spreker natuurlijk niet wilt, is tijdens je presentatie de draad kwijt raken. Vaak zie ik sprekers daarom een blaadje met hun tekst meenemen, zodat ze op ieder moment terug kunnen lezen wat ze van te voren hebben bedacht. Ze houden hun tekst stevig vast, alsof het een goede vriend is die ze door moeilijke tijden heen zal loodsen.

Als ze eenmaal aan het presenteren zijn, is het echter meestal snel gedaan met deze hechte vriendschap. De presentator is dan vooral bezig met zijn verhaal, kijkt zijn publiek aan en heeft houvast aan zijn PowerPoint presentatie. Op het blaadje wordt nauwelijks meer gekeken.

Terwijl zo’n blaadje wel storend is voor het publiek. Het is prettig voor anderen om een verhaal ondersteund te zien worden met handgebaren. Maar heel vervelend om iemand met een blaadje te zien zwaaien. Of iemand naar een tafel te zien kijken, waar blijkbaar iets belangrijkers te zien is dan het publiek.

En hoe effectief is zo’n blaadje met tekst? Stel dat je echt even niet meer weet wat je moet zeggen, ga je dan rustig lezen terwijl iedereen naar je kijkt? Ik heb het zelden iemand zien doen.

Wat meestal genoeg houvast geeft, is je PowerPoint presentatie. Als het goed is, heb je daar geen grote lappen tekst op geschreven, maar slechts wat afbeeldingen en steekwoorden. Voldoende om de structuur van je verhaal aan te houden.

Presenteer je zonder PowerPoint, dan kan je wat kaartjes op A6 formaat meenemen. Schrijf hier per kaartje een aantal steekwoorden op. Geen stukken tekst, omdat je dan hetzelfde probleem hebt als hierboven beschreven. Leg tijdens het spreken het volgende kaartje steeds bovenop, waardoor je de structuur van de presentatie aanhoudt. Presentatoren op de televisie gebruiken dezelfde truc.

Neem je tijdens het spreken altijd je goede vriend je tekstblaadje mee? Verbreek deze relatie, en voel hoe het is om op eigen benen te staan.